เดวิด เซดาริส ได้ชื่อว่าเป็นนักเขียนที่มีอารมณ์ขันลุ่มลึกและบรรเจิดที่สุดคนหนึ่งในยุคนี้ เสน่ห์งานเขียนของเขาคือตรงไปตรงมาและเขาหัวเราะให้กับความบกพร่องของตัวเองได้ทุกเมื่อ สิ่งซึ่งอาจเป็นเรื่องปกติธรรมดาสำหรับคนทั่วไป เซดาริส มองเห็นเป็นเรื่องตลกขบขันได้เสมอ ไม่ว่าจะเป็นคนแก่แต่งตัวดีมากสองคนที่มานั่งบ่นเกี่ยวกับทุกเรื่องที่เห็นด้วยภาษาหยาบคายในห้องพักคนไข้ หรือธรรมเนียมการถอดรองเท้าในประเทศญี่ปุ่น บางพิพิธภัณฑ์ต้องถอดรองเท้ากันสองสามรอบกว่าจะดูได้ทั่ว จนเขาสงสัยว่าเจ้าของบ้านซึ่งเคยเป็นศิลปินมีงานออกโชว์ในพิพิธภัณฑ์นั้นเอาเวลาที่ไหนมาผลิตผลงานถ้าต้องถอดรองเท้าบ่อยขนาดนั้น
ที่น่าประทับใจที่สุดในงานเขียนของเซดาริสคือนอกจากจะมองทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามาในสายตาได้ในแง่ขบขันแล้ว สิ่งที่เขาเขียนยังสะท้อนความเห็นอกเห็นใจในชะตากรรมของเพื่อนร่วมโลกอีกด้วย อย่างเช่นเมื่อเขาพูดถึงชายชาวฝรั่งเศสที่ถูกกล่าวหาว่าล่วงละเมิดหลานสาวของภรรยาและถูกคนทั้งเมืองต่อต้าน ในความอ้างว้างและว้าเหว่เมื่อไม่มีใครคบหาสมาคมด้วย ชายผู้นั้นยึดเอาเซดาริสเป็นเพื่อนคนเดียวที่เหลืออยู่ แม้ตัวเขาเองจะกระอักกระอ่วนใจเพียงไรก็ตาม
สิ่งหนึ่งซึ่งทำให้งานเขียนของเซดาริสยืนอยู่แถวหน้าของนักเขียนงานประเภทเดียวกันคือคนอ่านมองเห็นตัวเองในเรื่องที่เขาเขียน และในความขบขันที่สะท้อนให้เห็นไม่ว่าจะเข้าไปอยู่ในสถาการณ์ใด เราหัวเราะกับมันได้ทุกเมื่อ และนั่นช่วยให้รู้ว่าชีวิตไม่ได้โหดร้ายจนเกินไป...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น